W historii z udziałem von Igelfelda postać wyraża, że ​​nigdy nie angażował się w grę w określoną grę lub aktywność. Ta uwaga odzwierciedla jego poczucie humoru i nonszalanckie podejście do angażowania się w konkurencyjne zajęcia. Pomimo tego, czego inni mogą się spodziewać, ma tendencję do przekonania zadowolenia we własnym podejściu do życia, być może priorytetem intelektualistów w stosunku do rekreacyjnych.

To stwierdzenie służy jako komentarz do natury gry i konkurencji. Dla von Igelfelda pomysł gry nie jest centralną częścią jego tożsamości, podkreślając jego wyjątkową perspektywę. Jego postać emanuje urokiem i dowcipem, pokazując, że można przyjąć wyraźny styl życia, jednocześnie poruszając się po złożoności interakcji społecznych.