W kontekście doświadczeń żołnierzy podczas wojny secesyjnej Hardtack służył jako podstawowe jedzenie, często podlegające psucie. Jeśli hardtack rozwinęła się pleśń, uznano ją za zakłóconą i odrzuconą. Jeśli jednak byłby po prostu zarażony ryjkowymi, nadal był dystrybuowany żołnierzom. Zrozumienie ich trudnych warunków, żołnierze czasami uciekali się do ogrzewania ciastek nad ogniem, aby wydalić owady lub po prostu pochłonęli je w ciemności, próbując zignorować nieprzyjemność.
Praktyki te odzwierciedlają trudne rzeczywistości, przed którymi stoją żołnierze, którzy musieli dostosować się do dostępnych dla nich przepisów mniej niż idealnych. Chęć zjedzenia mnąwiowo hardtack mówi o ich odporności i konieczności przetrwania wśród rygorów wojennych. Ten fragment „armii pana Lincolna” Bruce'a Cattona podkreśla nie tylko wyzwania żywieniowe, ale także mechanizmy radzenia sobie z psychologicznym przez żołnierzy w celu znoszenia ich okoliczności.