Uczyli się rzeczywistości wojny, ci młodzież, stają się twarzą w twarz z obrzydliwym uświadomieniem sobie, że mężczyźni zostają zabici bezużytecznie, ponieważ ich generałowie są głupi, tak że desperackie spotkania, w których podano ostatnią kroplę odwagi, wcale nie służył krajowi, a patriota wyglądała na głupca.
(They were learning the reality of war, these youngsters, getting face to face with the sickening realization that men get killed uselessly because their generals are stupid, so that desperate encounters where the last drop of courage has been given serve the country not at all and make a patriot look a fool.)
W „Armii pana Lincolna” Bruce Catton podkreśla surowe wnioski wyciągnięte przez młodych żołnierzy podczas wojny secesyjnej. Ci niedoświadczeni rekruci stają twarzą w twarz z ponurą rzeczywistością, którą wojna często prowadzi do bezsensownych zgonów, napędzanych przez słabe przywództwo. Brutalne spotkania, których doświadczają, ujawniają, że akty odwagi mogą ostatecznie wydawać się daremne, odsłaniając rozczarowanie tych, którzy służą ich krajowi.
Gdy konfrontują się z przemocą i chaosem bitwy, ci żołnierze zmagają się z uświadomieniem sobie, że ich ofiary mogą nie mieć szlachetnego celu, w który wierzyli. Cytat podkreśla bolesną prawdę, że Valor nie zawsze równa znaczącemu postępowi w bhocie, pozostawiając patriotom kwestionując wartość odchylenia wobec niekompetencji.