W powieści Filipa K. Dicka „Ubik”, zdanie „Jestem żywy, nie żyjesz” zawiera główny temat niepewności egzystencjalnej i natury rzeczywistości. Bohaterowie poruszają się po świecie, w którym życie i śmierć nie są wyraźnie zdefiniowane, a technologia rozmywa te linie. Stwarza to ciągłe napięcie, gdy starają się ustalić prawdę o ich istczeniu i naturę samej świadomości.

Narracja gra z ideą percepcji, w której granice życia i śmierci stają się coraz bardziej wątłe. Gdy bohaterowie konfrontują się z własną śmiertelnością i zmagają się z manipulacją siłami zewnętrznymi, stwierdzenie służy jako przypomnienie kruchości ludzkiej egzystencji. Ostatecznie „Ubik” kwestionuje czytelnikowi rozważenie, co to znaczy naprawdę żyć, i implikacje naszej rzeczywistości.