William S. Burroughs podkreśla nieodłączną magiczną jakość wszystkich form sztuki, w tym muzykę, rzeźbę, pisanie i malarstwo. Twierdzi, że sztuka została pierwotnie stworzona z myślą o konkretnych intencjach, mając na uwadze natychmiastowe i namacalne wyniki. Sugeruje, że celem sztuki jest nie tylko istnienie samego siebie, ale także wprowadzenie pewnych efektów na świecie.

Burroughs porównuje sztukę z formułami naukowymi, takimi jak teorie Einsteina, które służą celom funkcjonalnym. Sugeruje, że podobnie jak te formuły, sztuka historycznie została opracowana w celu zaspokojenia określonych potrzeb lub w celu uzyskania pożądanych zmian, podkreślając jego praktyczne korzenie i oryginalne użyteczność.