Dobrze było być Afrykaninem. Były straszne rzeczy, które wydarzyły się w Afryce, rzeczy, które przyniosły wstyd i rozpacz, kiedy ktoś o nich myślał, ale to nie wszystko, co było w Afryce. Niezależnie od tego, jak wielkie cierpienie mieszkańców Afryki, jednak wstrząsające okrucieństwo i chaos wywołane przez żołnierzy-małymi chłopcami z bronią, naprawdę było tak wiele w Afryce, z której można by było prawdziwą dumę. Na przykład istniała życzliwość i zdolność do uśmiechu oraz sztuka i muzyka.
(It was a good thing to be an African. There were terrible things that happened in Africa, things that brought shame and despair when one thought about them, but that was not all there was in Africa. However great the suffering of the people of Africa, however harrowing the cruelty and chaos brought about by soldiers-small boys with guns, really-there was still so much in Africa from which one could take real pride. There was the kindness, for example, and the ability to smile, and the art and the music.)
Cytat odzwierciedla złożoność afrykańskich doświadczeń, uznając zarówno głębokie cierpienie, jak i trwały duch swojego ludu. Choć podkreśla bolesną rzeczywistość, takie jak przemoc i rozpacz, podkreśla także bogate dziedzictwo kulturowe, w tym życzliwość, sztukę i muzykę, która oferuje nadzieję i dumę. Ta dualność sugeruje, że tożsamości Afryki nie można sprowadzić do jej wyzwań, ponieważ istnieje również niezwykła odporność i piękno do świętowania.
Ponadto autor sugeruje, że pomimo surowych rzeczywistości, przed którymi stoi wielu, pozytywne aspekty życia w Afryce stanowią źródło siły i inspiracji. Życzliwość i uśmiechy ludzi służą jako potężne przypomnienia o ludzkiej zdolności do wytrwałości i znalezienia radości wśród przeciwności. Ta narracja zachęca do szerszego uznania dla kontynentu, zachęcając do uznania zarówno jego walk, jak i triumfów.