Thomas Jefferson był postrzegany przez swoich przeciwników jako naiwny optymista, podobny do Candide, postaci stworzonej przez Voltaire, odzwierciedlając jego idealistyczne poglądy na ludzką naturę i zarządzanie. To przedstawienie sugeruje, że wiara Jeffersona w dobroć ludzi i zasady demokratyczne była postrzegana jako zbyt uproszczona i podatna na wyzysk.

Natomiast Aleksander Hamilton był postrzegany jako przebiegły strateg przypominający Machiavelli, sugerując, że jego podejście do polityki było pragmatyczne i często manipulacyjne. Koncentracja Hamiltona na silnym autorytecie centralnym i władzy ekonomicznej scharakteryzowało go jako realistę, chętny do zastosowania obliczonych taktyki, aby osiągnąć swoje cele, przedstawiając wyraźną ideologiczną różnicę między dwiema postaciami założycielskimi.