Śmiech trwał i trwał, jak światło słoneczne i kamień, nawet jeśli śmiejące się istoty ludzkie tego nie robiły.
(Laughter went on and on, like sunlight and stone, even if the human beings who laughed did not.)
W książce Robina McKinleya „Kielich” śmiech służy jako potężna metafora, sugerująca jego trwałą naturę w przeciwieństwie do nietrwałości ludzkiego życia. Wyrażenie to sugeruje, że śmiech jest źródłem światła i odporności, podobnym do światła słonecznego, zapewniającym ciepło i radość niezależnie od przejściowej obecności ludzi wokół nas. Podkreśla to pogląd, że śmiech może tworzyć trwałe wspomnienia i połączenia, wykraczające poza indywidualne chwile.
Cytat podkreśla, że śmiech, podobnie jak światło słoneczne i kamień, niesie ze sobą wagę i trwałość w świecie. Nawet jeśli osoby, które dzielą te radosne chwile, mogą zniknąć, sam śmiech pozostaje, tworząc poczucie ciągłości i nadziei. Odzwierciedla to głębsze tematy powieści, pokazując, jak ludzkie doświadczenia i emocje mogą pozostawić głęboki wpływ, który trwa poza czasem.
