W „The Glass Castle” Jeannette Walls zastanawia się nad niekonwencjonalnymi poglądami matki na temat wychowania dzieci. Jej matka wierzyła, że ​​zbyt duże martwienie się o dzieci jest niepotrzebne, twierdząc, że doświadczanie cierpienia w młodości może być korzystne. To przekonanie doprowadziło ją do przyjęcia podejścia do rąk, często ignorując płacz jej dzieci, ponieważ myślała, że ​​odpowiedź zachęci tylko to, co uważa za negatywne zachowanie.

Ta perspektywa rodzi pytania o rolę bólu i przeciwności w rozwoju osobistym. Matka Wallsa poczuła, że ​​w obliczu trudności buduje odporność, sugerując, że nie wszystkie metody rodzicielskie są zgodne z konwencjonalną opieką. Takie spostrzeżenia ujawniają złożoność dynamiki ich rodziny i przyczyniają się do szerszych tematów walki i przetrwania w wspomnieniu.