Niemniej słońce nie ukrywa, a nie Dismal Bagna Virginii, ani przeklętą kampagnę Rzymu, ani szeroką Saharę, ani wszystkie miliony mil pustyni i żalu pod Księżycem. Słońce nie ukrywa oceanu, która jest ciemną stroną tej ziemi i która jest dwiema trzecimi ziemi. Zatem ten śmiertelny człowiek, który ma w nim więcej radości niż smutek, że śmiertelny człowiek nie może być prawdziwy - nieprawdziwy ani nierozwinięty.
(Nevertheless the sun hides not Virginia's Dismal Swamp, nor Rome's accursed Campagna, nor wide Sahara, nor all the million miles of deserts and of griefs beneath the moon. The sun hides not the ocean, which is the dark side of this earth, and which is two thirds of this earth. So, therefore, that mortal man who hath more of joy than sorrow in him, that mortal man cannot be true -- not true, or undeveloped.)
Ten fragment podkreśla ideę, że radość nie może istnieć w oderwaniu od smutku. Melville sugeruje, że Słońce, reprezentujące szczęście, nie oświetla ciemniejszych aspektów życia, takich jak Dismal Bagn Virginia lub rozległe pustynie. Lokalizacje te symbolizują uniwersalne walki i smutki, które istnieją obok momentów szczęścia, co wskazuje, że wszystkie doświadczenia są powiązane.
Ponadto Melville twierdzi, że osoba, która doświadcza więcej radości niż smutku, brakuje autentyczności lub rozwoju. Prawdziwe zrozumienie i wzrost wynikają z rozpoznawania i konfrontacji z ciemniejszymi elementami życia. Ta dualność radości i smutku jest niezbędna dla ludzkiego doświadczenia, podkreślając, że bez obecności trudności nie można w pełni docenić prawdziwej radości.
