Nie rozumie też, że kiedy mówimy o dzierżawieniach sprzedaży i skazaniach na prawo, mówimy w kodzie o tym, co lubimy najbardziej, żółte pola i bawełniane drzewa oraz rzeki rosnące i spadające oraz górskie drogi zamykające się, gdy nadchodzi ciężki śnieg. Tęsknimy za sobą, mamy kolejny drinka i zastanawiamy się nad ogniem.
(Nor does he understand that when we talk about sale-leasebacks and right-of-way condemnations we are talking in code about the things we like best, the yellow fields and the cottonwoods and the rivers rising and falling and the mountain roads closing when the heavy snow comes in. We miss each other's points, have another drink and regard the fire.)
W tym fragmencie Didion zastanawia się nad podstawowymi znaczeniami dotyczącymi terminów technicznych, takich jak wynajmowanie sprzedaży i potępienia na pierwszym miejscu. Zwroty te służą jako fasada głębszych emocji i powiązań z przyrodą, takie jak zamiłowanie do złotych pól, drzewa bawełniane i zmieniający się krajobraz naznaczony rzekami i sezonową pogodą. Złożoności życia często prowadzą do nieporozumień wśród ludzi, tworząc barierę dla prawdziwej komunikacji.
Gdy dzielą napój i kontemplują ogień, istnieje poczucie nostalgii i tęsknoty za prostsze czasy i głębsze zrozumienie siebie nawzajem. To ilustruje, w jaki sposób jednostki mogą walczyć o połączenie się na głębszym poziomie, woląc angażować się w rozmowy na poziomie powierzchniowym, które pomijają bogactwo ich wspólnych doświadczeń i środowiska.