W „Przebitym przez słońce” Laura Esquivel bada tematy podatności i piętna społecznego poprzez doświadczenia postaci wyśmiewanej na osobisty incydent. Pomimo szlachetnego zamiaru pomocy delegadowi, podlega kpinie na zawstydzającą chwilę, podkreślając surowość wyroku społecznego.

Ta sytuacja podkreśla złożoność ludzkich zachowań, w których intencje mogą być przyćmione przez błędy. Służy jako przypomnienie, że współczucie często koliduje z bezlitosną naturą publicznego postrzegania, ilustrując, w jaki sposób nawet najbardziej godne podziwu czynności można spotkać z pogardą.