W „przebitym przez Słońce” Laura Esquivel bada ideę, że samotność nie jest równa prawdziwej samotności. Nawet w chwilach izolacji nasze myśli służą jako związek z innymi, odzwierciedlając nasze przeszłe interakcje i relacje. Myśli działają jako pomost dla tych, których znamy, przypominając nam o naszych wspólnych doświadczeniach i wpływu, jaki wywierają na nasz wewnętrzny dialog.

Cytat podkreśla, że ​​esencja naszych myśli jest zakorzeniona w tych wspomnieniach, sugerując, że nawet gdy jesteśmy fizycznie sami, nosimy towarzystwo naszych przeszłych powiązań w nas. Ta perspektywa podkreśla wewnętrzny związek między naszymi krajobrazami mentalnymi a naszymi interakcjami społecznymi, kształtując nasze rozumienie samotności i towarzystwa.