Przeciwnie, myślałem, że ma raczej szczęście. Nosił ze sobą na zawsze widoczny znak, że walczył o swój kraj i został ranny w jego służbie. Prawdopodobnie tylko bardzo zacofany chłopiec mógł pomyśleć o tym, co tego rodzaju.
(On the contrary, I thought he was rather lucky. He carried with him forever the visible sign that he had fought for his country and had been wounded in its service. Probably only a very backward boy could have thought anything of the kind.)
W „Armii pana Lincolna” Bruce'a Cattona narrator zastanawia się nad postacią, która nosi blizny bitwy jako znak honoru, a nie wstyd. Ta perspektywa sugeruje, że rany służą jako świadectwo odwagi i poświęcenia jednostki wobec kraju. Narrator sugeruje, że ci, którzy nie rozumieją tego poglądu, mogą nie mieć dojrzałości lub wglądu.
Ta interpretacja podkreśla znaczenie służby wojskowej i dumę związaną z ofiarami dokonanymi w imię patriotyzmu. Zamiast postrzegać obrażenia jako zwykłe nieszczęście, Catton podkreśla ideę, że symbolizują odporność i zaangażowanie, pokazując, jak doświadczenia w wojnie mogą pogłębić poczucie tożsamości i celu.
