Nasze posiadanie naszego świata jest sprawą tymczasową: stemplujemy naszą własność w naszym otoczeniu, podajemy znane nazwiska ziemi o nas, wyprostowało nas samych, ale wszystko to jest tak szybko, jak szybko. Uważamy, że świat jest naszym na zawsze, ale jesteśmy niewiele więcej niż squatters.
(Our possessing of our world is a temporary matter: we stamp our ownership upon our surroundings, give familiar names to the land about us, erect statues of ourselves, but all of this is swept away, so quickly, so easily. We think the world is ours for ever, but we are little more than squatters.)
Cytat „Ostrożne użycie komplementów” Alexandra McCalla Smitha odzwierciedla ulotną naturę własności ludzkiej i obecności na świecie. Sugeruje to, że podczas gdy ludzie próbują stwierdzić swoją dominację nad ziemią, nazywając ją, budując zabytki i oznaczając swoje terytorium, działania te ostatecznie nie mają trwałości. Nasze roszczenia do otaczającego nas świata są powierzchowne i tymczasowe.
Ta perspektywa kwestionuje pojęcie absolutnej własności, przypominając nam, że czas ludzkości na Ziemi jest przejściowy. Możemy odczuwać poczucie przynależności i trwałości, ale w rzeczywistości jesteśmy podobni do squatterów, zajmując przestrzeń, która ostatecznie nie należy do nas. Fragment ten zachęca czytelników do refleksji nad nietrwałością ich istnienia i wpływu ich dziedzictwa.