Szczerość, sposób, w jaki zwykle to rozumiemy, ma związek z intencjami; Zakładamy, że pochodzi od wewnątrz. Ale nasi klienci nie mają możliwości obserwowania szczerości, z wyjątkiem zachowań zewnętrznych. Z niektórych zachowań {zwrócona uwaga, pokazana odsetki, wykonana z góry praca, empatyczne słuchanie}, wnioskujemy o stanie wewnętrznym, który nazywamy szczerością. Zatem
(Sincerity, the way we usually mean it, has to do with intentions; we assume it comes from within. But our clients have no way to observe sincerity except through external behaviors. From certain behaviors {attention paid, interest shown, advance work done, empathetic listening}, we infer the internal state we call sincerity. Thus)
Szczerość jest powszechnie rozumiana jako odzwierciedlenie wewnętrznych intencji, ale klienci nie mogą bezpośrednio postrzegać tych intencji. Zamiast tego polegają na zewnętrznych zachowaniach, aby ocenić szczerość. Działania takie jak zwracanie uwagi, wykazanie zainteresowania i zaangażowanie w empatyczne słuchanie służą jako wskaźniki autentycznych intencji osoby.
Ta perspektywa podkreśla, że klienci tworzą swoje postrzeganie szczerości w oparciu o obserwowalne zachowania, a nie wewnętrzne cechy. Książka „Zaufana doradca” Davida H. Maistera podkreśla znaczenie tych zewnętrznych zachowań w budowaniu zaufania i wykazaniu szczerości w relacjach zawodowych.