Przedstawiona scena jest przerażającą pustką, w której ludzie, określani jako „nagicy idioci”, istnieją w wypaczonej i brutalnej rzeczywistości. Są otoczone pozostałościami rozkładu i przemocy, z głęboką ciszą wskazującą, że ich zdolność do komunikacji została zatarta. Obrazy wywołują poczucie cierpienia, gdy przechodzą okrutne zabiegi elektryczne, z atmosferą wypełnioną obrzydliwymi zapachem płonącego mięsa.

W tym ponurym tableau małe dzieci wykazują mroczny oddział, gdy dręczą jedną z dotkniętych postaci związanych z drutem kolczastym. Płomienie, które go pochłaniają, służą jako groteskowy spektakl, podkreślając okrutną ciekawość obserwatorów. Ten fragment siłą ujawnia głębię ludzkiego okrucieństwa i surową rzeczywistość bólu, pokazując krytykę społeczeństwa Burroughsa i jego dezhumanizujące.