Kapelan w Catch-22 zmaga się z koncepcją grzechu i moralności, jak zastanawia się nad własnymi działaniami. Przyznaje, że kłamstwo i porzucanie swoich obowiązków są uważane za grzechy, ale doświadcza poczucia radości i spełnienia, które jest sprzeczne z jego zrozumieniem grzechu jako z natury zła. Ten wewnętrzny konflikt ujawnia głębszą walkę ze swoimi przekonaniami i naturą moralności, podkreślając złożoność ludzkiego doświadczenia.

Przez chwilę wglądu kapelan racjonalizuje swoje zachowanie, przekonując się, że jeśli czuje się dobrze, jego działania nie mogą być naprawdę grzeszne. Ta opiekuńcza racjonalizacja służy jako mechanizm radzenia sobie z pogodzeniem jego uczuć z jego kompasem moralnym. Heller używa tego scenariusza, aby zilustrować absurdy wojny i sposoby, w jaki jednostki poruszają ich sumienie pośród chaosu.