Postać odzwierciedla paradoks szczęścia i jego związek ze śmiertelnością. Chociaż szczęście jest pożądanym stanem, staje się uciążliwe, gdy wyraźnie podkreśla nieuchronność śmierci. Ta realizacja prowadzi do kwestionowania wartości radości, jeśli po prostu służy podkreśleniu naszego ostatecznego losu.
Sentyment sugeruje, że chwile szczęścia mogą być ulotne i mogą wywołać głębszą świadomość kruchości życia. Zamiast być czysto podnoszącym na duchu, szczęście może zmusić nas do skonfrontowania się z niewygodnymi prawdami o naszym istnieniu, tworząc konflikt między pragnieniem radości a akceptacją naszej śmiertelności.