W „Catch-22” Josepha Hellera Yossarian uważa, że pojęcie proporczyków jest całkowicie śmieszne. Uważa je za symbole pozbawione prawdziwej wartości, ponieważ nie towarzyszą one żadnej nagrody pieniężnej ani nie zwiększają statusu społecznego. W przeciwieństwie do materialnych osiągnięć, które oferują korzyści, te wyróżnienia wydają się trywialne i powierzchowne.
Refleksja Yossarian na temat natury takich nagród ujawnia krytykę wartości społecznych, które priorytetują konkurencję nad znaczącym wkładem. Dla niego nagrody te oznaczają jedynie, że ktoś wyróżniał się w działaniach, które ostatecznie ma niewielkie znaczenie dla większego dobra, podkreślając rozłączenie między sukcesem a prawdziwą zasługą.