Kiedy skrzypce ucichły, Laura zawołała cicho: „Co to za dni auld lang syne, Pa?” To są dni, które minęły bardzo dawno temu, Laura, powiedział Tata. Idź już spać.
(When the fiddle had stopped singing Laura called out softly, What are days of auld lang syne, Pa?They are the days of a long time ago, Laura, Pa said. Go to sleep, now.)
W tym momencie z pism Laury Ingalls Wilder widzimy czułą wymianę zdań między Laurą a jej ojcem. Gdy muzyka cichnie, ciekawość Laury sformułowaniem „dni auld lang syne” skłania ją do szukania zrozumienia u ojca. Pytanie to odzwierciedla tęsknotę za połączeniem się z przeszłością i związanymi z nią wspomnieniami. W jej dociekaniu widać niewinność i pragnienie wiedzy Laury.
Łagodna odpowiedź taty podkreśla nostalgiczny charakter tego wyrażenia, sugerując, że tamte czasy należą do prostszej, minionej epoki. Jego zachęta dla Laury do snu wskazuje na pielęgnującą dynamikę, a jednocześnie pozwala jej zastanowić się nad znaczeniem czasu i pamięci. Ta interakcja oddaje istotę więzi rodzinnych i znaczenie opowiadania historii w zachowywaniu tradycji i historii.
