Dlaczego nie użyjesz jakiegoś zmysłu i nie starasz się być bardziej podobny do mnie? Możesz też żyć, aby mieć sto siedem, ponieważ lepiej umrzeć na nogach niż żyć na kolanach, nie odpowiadając z triumfalnym i wzniosłym przekonaniem. Wydaje mi się, że już wcześniej słyszałeś. Tak, z pewnością wymyślałem zdradzieckiego starego człowieka, znów uśmiechając się. Ale obawiam się, że masz to wstecz. Lepiej jest żyć na nogach niż umrzeć na kolanach. Tak się dzieje. Czy na pewno? - zapytał z trzeźwym zamieszaniem. Wydaje się, że ma to bardziej sens. Nie ma to większego sensu. Zapytaj swoich przyjaciół.
(Why don't you use some sense and try to be more like me? You might live to be a hundred and seven, too.Because it's better to die on one's feet than live on one's knees, Nately retorted with triumphant and lofty conviction. I guess you've heard that saying before.Yes, I certainly have, mused the treacherous old man, smiling again. But I'm afraid you have it backward. It is better to live on one's feet than die on one's knees. That is the way the saying goes.Are you sure? Nately asked with sober confusion. It seems to make more sense my way.No, it makes more sense my way. Ask your friends.)
W tym dialogu z „Catch-22” Nately uważa, że lepsze jest śmierć dzielnie stojącego niż na żywo, a przykładem jego młodego idealizmu. Z pewnością potwierdza swój pogląd, przekonany, że jego perspektywa ma wartość i logikę. Odzwierciedla to powszechny sentyment w wyborze dumy z powodu poddania się, symbolizując walkę z uciskiem.
Jednak starszy mężczyzna kwestionuje Nately interpretację, podkreślając znaczenie pełnego życia życia i stawiania sobie, sugerując, że przetrwanie na własnych warunkach jest lepsze niż śmierć w porażce. Jego odpowiedź zachęca do głębszego zrozumienia złożoności życia i podkreśla odporność jako istotny element istnienia. Rozmowa zawiera starcie młodego idealizmu i pragmatycznego realizmu.
