Pisanie jest definiowane jako rozmowa z nikim, a jeszcze ze wszystkimi.
(Writing is defined as a conversation with no one and yet with everyone.)
Pisanie służy jako unikalna forma wyrażenia, która pozwala jednostce na angażowanie się w dialog pozbawiony bezpośredniej publiczności, ale jednocześnie łączy się z szerokim spektrum czytelników. Ten intrygujący paradoks oznacza, że chociaż pisarz jest zasadniczo sam w swoich myślach, ich słowa sięgają i rezonują z wieloma ludźmi w różnych kontekstach i czasach.
Neil Postman, w swojej książce „Zaburzenie się na śmierć” podkreśla tę koncepcję, ilustrując, w jaki sposób pisanie wykracza poza komunikację. Staje się to sposobem na dzielenie się pomysłami, refleksjami i emocjami, wspieranie niewidzialnej rozmowy ze społeczeństwem, co podkreśla głęboki wpływ, jaki słowo pisane może mieć na dyskurs publiczny.
