W „Catch-22” Yossarian doświadcza głębokiego smutku dla biednej jednostki, czując przytłaczającą potrzebę gwałtownego uderzenia w twarz, która symbolizuje głębsze problemy społeczne. Ta intensywna emocje odzwierciedla nie tylko osobistą frustrację, ale zbiorową empatię dla cierpienia wielu, szczególnie zubożałych dzieci we Włoszech.
Ta reakcja pokazuje ostrą świadomość Yossarian na temat ostrej rzeczywistości wokół niego i jego walki o pogodzenie jego emocji z niesprawiedliwościami, których świadczy. Jego chęć wyeliminowania reprezentacji takiego bólu sugeruje złożoną wzajemne oddziaływanie między empatią a bezradnością w obliczu ubóstwa systemowego.