Yossarian doświadcza głębokiego momentu realizacji, gdy rozważa prostotę i złożoność klauzuli Catch-22. Uznaje jego zawiłości, reagując z podziwem za to, co uważa za wyjątkową reprezentację absurdu. Doc Daneeka zgadza się, potwierdzając jej znaczenie. Podkreśla to głębsze zrozumienie, w którym Yossarian rozpoznaje paradoks sytuacji, która ma zarówno jasność, jak i zamieszanie, podobnie jak interpretacja sztuki współczesnej.

Porównanie sztuki współczesnej podkreśla walkę Yossarian o pełne zrozumienie otaczających go absurdów. Podobnie jak dobra sztuka współczesna może zakazać widzów, paradoks Catch-22 pozostawia yossarianina wahającą się między zrozumieniem a oszołomieniem. Jego poleganie na perspektywie ORR o oczach Appleby ilustruje złożoność percepcji pośród chaosu, podkreślając temat subiektywnej rzeczywistości w narracji.