Yossarian był bardzo głęboko poruszony przez absolutną prostotę tej klauzuli Catch-22 i wypuścił szacunek gwizdka. To jakiś haczyk, że Catch-22 ”, zauważył. To najlepsze,„ Daneka zgodziła się. Yossarian widział go wyraźnie w całej swojej wirującej rozsądności. Istniała eliptyczna precyzja co do idealnych par części, które były pełne wdzięku i szokujące, jak dobra sztuka współczesna, a czasami Yossarian nie był do końca pewien, czy w ogóle go widział, tak jak nigdy nie był pewien dobrej sztuki współczesnej lub muchy, które Orr widział w oczach Appleby. Miał słowo Orra, aby wziąć na oczy Appleby.
(Yossarian was moved very deeply by the absolute simplicity of this clause of Catch-22 and let out a respectful whistle.'That's some catch, that Catch-22,' he observed.'It's the best there is,' Doc Daneeka agreed.Yossarian saw it clearly in all its spinning reasonableness. There was an elliptical precision about its perfect pairs of parts that was graceful and shocking, like good modern art, and at times Yossarian wasn't quite sure he saw it at all, just the way he was never quite sure about good modern art or about the flies Orr saw in Appleby's eyes. he had Orr's word to take for Appleby's eyes.)
Yossarian doświadcza głębokiego momentu realizacji, gdy rozważa prostotę i złożoność klauzuli Catch-22. Uznaje jego zawiłości, reagując z podziwem za to, co uważa za wyjątkową reprezentację absurdu. Doc Daneeka zgadza się, potwierdzając jej znaczenie. Podkreśla to głębsze zrozumienie, w którym Yossarian rozpoznaje paradoks sytuacji, która ma zarówno jasność, jak i zamieszanie, podobnie jak interpretacja sztuki współczesnej.
Porównanie sztuki współczesnej podkreśla walkę Yossarian o pełne zrozumienie otaczających go absurdów. Podobnie jak dobra sztuka...