"Herkesi Seviyorum" kitabında Laurie Notaro, kitaplara olan sevgi ile bir mahkumun ev yapımı dövmeler için sahip olabileceği sevgi arasında zorlayıcı bir benzetme çiziyor. Bu karşılaştırma, derin bir tutkuyu ve bağlılığı vurgular, kitapların dövmeler gibi hapishaneler için olduğu gibi, kişinin hayatında kişisel ve önemli unsurlar olarak hizmet ettiğini gösterir. Böyle bir bağlantı, her ikisinin de kişisel hikayeleri, deneyimleri ve duyguları somutlaştıran değerlenmiş nesneler olduğunu ima eder.

Notaro'nun ifadesi, kitapların doyumsuz bir arzuyu yansıtır ve kitapların bilgi, eğlence ve kaçış için derin bir ihtiyaç duyduğunu gösterir. Tıpkı hapsetmenin bireylerin beden sanatında rahatlık ve ifade bulmasına neden olabileceği gibi, okuma sevgisi teselli ve aidiyet duygusu sunar. Metafor nihayetinde hayatı ve insan deneyimini zenginleştirmek için kitapların gücünü kutluyor.