თოჯინის დელიკატური ფორმის ყურადღებით შესწავლა, იგი ფიქრობდა, თუ რამდენად ადვილი იყო ბავშვისთვის საგნების სურვილები. მაშინ არაფერი შეუძლებელი ჩანდა. იზრდება, ერთი ხვდება, თუ რამდენი რამ არ სურს, ის, რაც აკრძალულია, ცოდვილი. უხამსი.
(Carefully studying the delicate form of the doll, she was thinking how easy it was to wish for things as a child. Then nothing seemed impossible. Growing up, one realizes how many things one cannot wish for, the things that are forbidden, sinful. Indecent.)
მთხრობელი ასახავს ბავშვობის ნოსტალგიურ სიმარტივეს, სადაც სურვილები იგრძნობა მიღწეული და ოცნებები უსაზღვრო ჩანდა. თოჯინის დელიკატური ფორმა ემსახურება უდანაშაულობის მეტაფორას და ძლიერი წარმოსახვას, რომელიც ახალგაზრდობასთან მოდის. როგორც ბავშვებს, საგნების სურვილს სიხარული და იმედი მოაქვს, რაც სამყაროს შესაძლებლობებით სავსე გახდება.
თუმცა, როგორც ერთი მატულობს, ეს აღქმა მკვეთრად ცვლის. სრულწლოვანების რეალობამ შემოიტანა შეზღუდვები და შეზღუდვები, რაც ცხადყოფს, რომ მრავალი სურვილი ზნეობრივი ან საზოგადოებრივი სტანდარტების გამო არ არის შეზღუდული. უდანაშაულო სურვილიდან გადასვლა აკრძალული და ცოდვილი სურვილების ცნობიერებაში აღნიშნავს ბავშვთა თავისუფლების მწუხარე დაკარგვას.