{კომენტარი J.-P. Quélin, კვების კრიტიკოსი Le Monde}. {ნიუ - იორკი და ლონდონის შეფები} სამზარეულოა, მისი თქმით, ორიგინალურობის დონეზე, რომელიც ემორჩილება განსჯას, ემორჩილება კრიტიკას, ეწინააღმდეგება სამზარეულოს გრამატიკას. {ეს ვფიქრობ, მართალია. როდესაც ჩემი ძმა L'Arpege– ში წამიყვანა მისი დაბადების დღისთვის
({Commentary by J.-P. Quélin, food critic for Le Monde}. {New York and London chefs} are cooking, he says, at a level of originality that defies judgment, defies criticism, defies the grammar of cuisine. {This I think is true. When I took my brother to L'Arpege for his birthday we got fourteen -small- courses ... that made even the best of the old cuisine look like sludge.} /289)
თავის კომენტარში Le Monde, J.-P. კელოინი ხაზს უსვამს შეფების გამონაკლის ორიგინალობას ნიუ - იორკსა და ლონდონში, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ მათი კულინარიული შემოქმედება გადალახავს ტრადიციულ სტანდარტებსა და მოლოდინებს. ეს განცხადება ხაზს უსვამს რევოლუციურ მიდგომას, რომელსაც ამ შეფ -მზარეულები იღებენ, დაადგინებენ დადგენილ ნორმებს, რათა შექმნან უნიკალური სასადილო გამოცდილება, რომლის კრიტიკაც ან კატეგორიზაცია რთულია.
ადამ გოპნიკი მხარს უჭერს ამ ცნებას L'Arpege- ში პირადი გამოცდილების საშუალებით, სადაც მან აღნიშნა ძმის დაბადების დღე შესანიშნავი თოთხმეტი კურსის კვებით. იგი აღნიშნავს, რომ ამ თანამედროვე კულინარიულმა მხატვრულობამ შეაფასა კლასიკური სამზარეულოს ხარისხი, მისი სასადილო შეხვედრის ამაღლება იმ დონემდე, რამაც ტრადიციული კერძები გახადა შედარებით.