მახსოვს ცურვა - მიუხედავად იმისა, რომ ნერვიულად იყო, რადგან ნერვიული ბავშვი ვიყავი, ჩაძირვის და გველების ეშინია და, ალბათ, ეს იყო ჩემი შეცდომის დასაწყისი}
(I remember swimming {albeit nervously, for I was a nervous child, afraid of sinkholes and afraid of snakes, and perhaps that was the beginning of my error})
ჯოან დიდიონის მოგონებაში "ბეთლემისკენ მიბმული", იგი ასახავს ბავშვობის გამოცდილებას ცურვის შესახებ, აღწერს მის შფოთვას და შიშს, როგორც ახალგაზრდა გოგონას. მისი ნერვიულობის ხსენება ხაზს უსვამს მის ბრძოლებს შიშთან, რომელიც დაკავშირებულია პოტენციურ საფრთხეებთან, მაგალითად, ნიჟარები და გველები, რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს მის აღქმაზე ცურვის, როგორც საშიში საქმიანობის შესახებ.
ეს ინტროსპექცია დიდონის საქმიანობაში უფრო ფართო თემების მეტაფორას ემსახურება, სადაც შიში და გაურკვევლობა ხშირად ახდენს პიროვნულ და სოციალურ პეიზაჟებს. მისი ნათელი მოგონებები ცხადყოფს, თუ როგორ შეიძლება ადრეულ შიშებმა შექმნას ინდივიდის გამოცდილება და პერსპექტივა, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ამ ფორმალურმა მომენტებმა შეიძლება ხელი შეუწყოს ცხოვრებისეული სირთულეების ნავიგაციაში მიმდინარე გამოწვევებს.