თუ ჩვენ სხვებს ვექცევდით იმ თვალსაზრისით, რომ ადამიანი მისცემდა მათ, ვისაც მხოლოდ რამდენიმე დღე ჰქონდა ცხოვრება, მაშინ მაინც უფრო კეთილი ვიქნებოდით.
(If we treated others with the consideration that one would give to those who only had a few days to live, then we would be kinder, at least.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "მეგობრები, მოყვარულები, შოკოლადები" ციტატა მოგვიწოდებს იმის ასახვა, თუ როგორ ვექცევით სხვებს. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ თუ ჩვენ თითოეულ ადამიანს ერთი და იგივე ზრუნვით და თანაგრძნობით ვთვლით, რომ ჩვენ შემოგთავაზებთ ვინმეს სიცოცხლის ბოლომდე, ჩვენი ურთიერთქმედებები მნიშვნელოვნად უფრო თანაგრძნობით იქნებოდა. ეს პერსპექტივა მოგვმართავს, რომ დავაფასოთ ცხოვრების სისუსტე და აღვნიშნოთ სიკეთის მნიშვნელობა ჩვენს ყოველდღიურ ჩართულობაში.
ამ აზროვნების გათვალისწინებით, ჩვენ შეგვიძლია გავაძლიეროთ უფრო ძლიერი ურთიერთობები და უფრო ემპათიური საზოგადოება. იგი ხაზს უსვამს იმ აზრს, რომ შეზღუდული დროის გააზრება, რაც ჩვენ ყველას გვაქვს, შეიძლება მოტივაცია მოგვმართოს, რომ ვიყოთ უფრო ყურადღებით და გონებით, საბოლოოდ მივყავართ უფრო მდიდარ, უფრო მზრუნველ საზოგადოებას. ეს მოითხოვს ცვლილებას, თუ როგორ მივუდგეთ ჩვენს კავშირებს სხვებთან, მიზნად ისახავს უფრო ღრმა თანაგრძნობის ჩვენს მოქმედებებსა და სიტყვებში.