ჯოან ბაზი იყო პიროვნება, სანამ ის მთლიანად პიროვნება იყო, და, ისევე როგორც ყველას, ვისთანაც ეს ხდება, ის გარკვეულწილად არის ის, რაც უიღბლო მსხვერპლს იჩენს თავს, რაც სხვებმა ნახეს მასში, მის შესახებ დაწერილი, სურდა, რომ იგი ყოფილიყო და არ ყოფილიყო.
(Joan Baez was a personality before she was entirely a person, and, like anyone to whom that happens, she is in a sense the hapless victim of what others have seen in her, written about her, wanted her to be and not to be.)
ჯოან ბაზი თავის სფეროში გამოჩნდა, როგორც საკუთარი პირადობის სრულად განსაზღვრამდე. ეს ფენომენი ხშირად ხდება მაშინ, როდესაც პირის საზოგადოებრივი პერსონა დაჩრდილავს ინდივიდუალურობას, რაც იწვევს საზოგადოების მიერ გარკვეულწილად აღიქმება შინაგან კონფლიქტამდე. შედეგად, იგი გარკვეულწილად მსხვერპლი ხდება გარეგანი აღქმებისა და მოლოდინების მიმართ, რომელიც მის ნამდვილ თვითზეა დაწესებული.
ეს დინამიური ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება გარე მოთხრობები შექმნას ადამიანის ცხოვრება და კარიერა. ჯოან დიდონი, თავის ნაშრომში "ბეთლემისკენ მიისწრაფვის", ასახავს ამ ბრძოლას და ხაზს უსვამს იმას, რომ ბაეზს გავლენას ახდენს არა მხოლოდ საკუთარი არჩევანი, არამედ იმაზე, თუ როგორ განმარტავენ სხვები მის მოგზაურობასა და პერსონაჟს. ასეთი შემოწმების პირობებში ცხოვრების სირთულე შეიძლება გაართულოს პიროვნების გრძნობას და ავთენტურობას.
