ჩემი თითის, როგორც ლეტალური იარაღი!
(My toe as a lethal weapon!)
თავის მოგონებაში "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", აზარ ნაფისი იკვლევს ლიტერატურის ძალას ირანის რევოლუციის ფონზე. მისი თხრობით, იგი ასახავს, თუ როგორ შეიძლება წიგნები გახდეს თავშესაფრისა და სიმტკიცის წყარო რეპრესიულ საზოგადოებაში ქალებისთვის. ნაფისი ხაზს უსვამს თავის კლანდესის კითხვის ჯგუფს, სადაც იგი და მისი სტუდენტები დასავლურ ლიტერატურაში არიან ჩადენილი, პოულობენ გაძლიერებასა და სოლიდარობას საერთო შეხედულებებისა და გამოცდილების საშუალებით. მათი დისკუსიები ხდება აჯანყება რეჟიმის შეზღუდვების წინააღმდეგ თავისუფლებისა და გამოხატვის შესახებ.
ციტატა "ჩემი თითი, როგორც ლეტალური იარაღი!" იპყრობს სასტიკ გამძლეობას და შემოქმედებითობას, რომელსაც ნაფიზი და მისი სტუდენტები განასახიერებენ. ეს სიმბოლოა, თუ როგორ შეიძლება რაღაც ერთი შეხედვით ტრივიალურიც კი გახდეს თავდაცვის საშუალება. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ყოველდღიური ობიექტების და პიროვნული მოთხრობების მნიშვნელობას ავტორიტეტული მოთხრობების გამოწვევაში, რაც ასახავს ღრმა ზემოქმედების ლიტერატურას, რომელიც შეიძლება ჰქონდეს ინდივიდუალურ იდენტურობასა და კოლექტიურ წინააღმდეგობასთან დაკავშირებით.