"პარიზში მთვარეზე", ადამ გოპნიკი ვარაუდობს, რომ სიყვარულობის ან ენთუზიაზმის ნაკლებობა ხელოვნების კრიტიკის ფუნდამენტური ასპექტია. განცხადება ხაზს უსვამს მოსაზრებას, რომ ობიექტური ანალიზი ხშირად გამომდინარეობს კრიტიკულ მანძილზე, სადაც კრიტიკოსის ამბივალენტურობამ შეიძლება გამოიწვიოს უფრო ღრმა შეხედულებები ნამუშევრების შესახებ. ეს პერსპექტივა იწვევს ხელოვნების უფრო ანალიტიკურ და გააზრებულ გამოკვლევას, ვიდრე მხოლოდ ზედაპირის დაფასებას.
გოპნიკი გულისხმობს, რომ ხელოვნებასთან ნამდვილ ჩართულობამ შეიძლება მოითხოვოს დისკომფორტის ან გათიშვის გარკვეული დონე. ეს კრიტიკული პოზიცია საშუალებას აძლევს კრიტიკოსებს შეაფასონ და განაწილონ მხატვრული ნაწარმოებები, რაც იწვევს უფრო მდიდარ დისკუსიებსა და ინტერპრეტაციებს, რომლებიც გადალახავს მარტივ დაფასებას. ამრიგად, ამბივალენტურობის აღიარება შეიძლება კატალიზატორი გახდეს ხელოვნებისა და კულტურის შესახებ მნიშვნელოვანი დიალოგისთვის.