-გვარად, პედრო. მე მას დავაყენე? -არა იმდენი, რამდენიც მე მასზე დააზარალებს, ნება მიბოძეთ გითხრათ, რომ ჩემი მიზანი ... -მე არ მოგთხოვე ახსნა. -აუ აუცილებელია, რომ ნება მომეცით რამდენიმე სიტყვის მოგვარება ... -მე ერთხელ გავაკეთე ეს და აღმოჩნდა ტყუილი, აღარ მინდა ამის მოსმენა ...
(-Forgive me, Pedro. Did I hurt him? -Not as much as I have hurt her, let me tell you that my purpose... -I have not asked you for any explanation. -It is necessary that you allow me to address you a few words... -I did it once and it turned out to be a lie, I don't want to hear it anymore...)
ამ გაცვლაში, ერთი პერსონაჟი გამოხატავს სინანულს, რომ პოტენციურად იწვევს ტკივილს სხვაზე, რაც ხაზს უსვამს დანაშაულის გრძნობას და შეშფოთებას. იმავდროულად, კიდევ ერთი პერსონაჟი აღიარებს საკუთარ დანაშაულს და მათ მიერ მიყენებულ ტკივილს, რაც უფრო ღრმა ემოციურ კონფლიქტს მიანიშნებს. ეს საუბარი მიუთითებს ბრძოლაში პატიოსნებასთან და მათი ურთიერთობების სირთულეებზე.
მთელი ამ დიალოგის განმავლობაში, არსებობს დაძაბულობა ურთიერთგაგების სურვილსა და მტკივნეულ ჭეშმარიტების დაპირისპირების სურვილს შორის. ერთი პერსონაჟი ცდილობს საკუთარი თავის ახსნას, მაგრამ მეორე არის მდგრადი, მიანიშნა წარსული, რომელიც ივსება მოტყუებითა და იმედგაცრუებით. ეს ასახავს სიყვარულის, ღალატის და კომუნიკაციის გამოწვევას ადამიანურ ურთიერთობებში.