რიჩარდ ნიქსონი არასდროს ყოფილა ჩემი ერთ -ერთი საყვარელი ადამიანი. წლების განმავლობაში მე ვთვლიდი მის არსებობას, როგორც ძეგლს ყველა რჩეული გენის და გატეხილი ქრომოსომისთვის, რომლებიც აფორიაქებს ამერიკული ოცნების შესაძლებლობებს; ის იყო საკუთარი თავის უხეშ კარიკატურა, ადამიანი, რომელსაც არ აქვს სული, არ აქვს შინაგანი მრწამსი, ჰიენის მთლიანობა და შხამიანი გომბეშის სტილი.
(Richard Nixon has never been one of my favorite people, anyway. For years I've regarded his very existence as a monument to all the rancid genes and broken chromosomes that corrupt the possibilities of the American Dream; he was a foul caricature of himself, a man with no soul, no inner convictions, with the integrity of a hyena and the style of a poison toad.)
ჰანტერ ს. ტომპსონი გამოხატავს ღრმა ზიზღს რიჩარდ ნიქსონისთვის, რომელიც მას ხედავს, როგორც ამერიკული საზოგადოების მუქი ასპექტების წარმოდგენას. ტომპსონის თქმით, ნიქსონი განასახიერებს წარუმატებლობებსა და კორუფციებს, რომლებიც ძირს უთხრის ამერიკული ოცნების იდეალებს. ის ნიქსონს ასახავს, როგორც ღრმად ხარვეზს, არ გააჩნია ავთენტურობას და მორალურ ხასიათს.
ტომპსონის ნაქსონის უარყოფითი დახასიათება ხაზს უსვამს მის აღქმას ყოფილი პრეზიდენტის, როგორც კარიკატურის შესახებ, ნამდვილი ნასამართლევი. ნიქსონის მთლიანობის ჰიენასა და მის სტილთან შხამიანი არსების შედარებისას, ტომპსონი აშკარად ასახავს მამაკაცისადმი ზიზღს და იმას, რაც მას წარმოადგენს ამერიკულ პოლიტიკაში.
