ელიზაბეთი მიჩვეული იყო იმ მცდარი წარმოდგენებით, რომელსაც ხალხს ჰქონდა ცხოვრებაში არჩევანის შესახებ, განსაკუთრებით სამუშაოსა და ოჯახს შორის ბალანსის შესახებ. ბევრმა მიიჩნია, რომ მისი ენთუზიაზმი კარიერის მიმართ ნიშნავდა, რომ იგი გადამწყვეტად გადაიზარდა ქორწინებისა და დედობის იდეიდან. მიუხედავად ამ საერთო რწმენის მიუხედავად, მან ამომწურავი მიიჩნია, რომ სხვებისთვის მისი გადაწყვეტილებების გასამართლებლად.
ელიზაბეტისთვის, მისი სამუშაო გადარჩენის აუცილებლობა იყო და მან პრიორიტეტული შეასრულა ამოცანების ამოცანების შესრულება. იგი ცდილობდა გაეცნო თავის პროფესიას და ამან გააცნობიერა, რომ ეს ლოგიკური არჩევანი ინტერპრეტაცია იყო, როგორც ტრადიციული როლების უარყოფა. მისმა პერსპექტივამ ხაზი გაუსვა ქალთა იდენტურობის სირთულეს საზოგადოებრივი მოლოდინების მიღმა.