ზოგიერთ მწერალს უყვარს მუშაობა სხვა ადგილებში, როგორიცაა ყავის მაღაზიები, მაგრამ მე არ შემიძლია - ბოლოს ხალხის ყურება მოვახერხე. და წიგნის მაღაზიაში რომ ვიყო, წავიკითხავდი. ხანდახან მუსიკა ჩართული მაქვს, მაგრამ, ჩვეულებრივ, მშვიდად მომწონს.
(Some writers like to work in other places like coffee shops, but I can't - I'd end up people-watching. And if I were at a bookstore, I'd be reading. Sometimes I have some music on, but usually I like it quiet.)
ეს ციტატა ლამაზად ასახავს დელიკატურ ბალანსს, რომელსაც მწერლები ხშირად ეძებენ თავიანთ შემოქმედებით გარემოში. ავტორის უპირატესობა სიჩუმეზე ხაზს უსვამს ყურადღების გარეშე ფოკუსის მნიშვნელობას, რომელსაც ბევრი შემოქმედებითი გონება აფასებს. ის ასევე ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ მოქმედებს სხვადასხვა პარამეტრები წერის პროცესზე - ზოგი შთააგონებს გარემოს ხმებს ან ენერგიებს, ზოგი კი მოითხოვს სიჩუმეს მაქსიმალური კონცენტრაციისთვის. პირადი სამუშაო ჩვევების აღიარებამ შეიძლება გაზარდოს პროდუქტიულობა და კომფორტი, შეგვახსენოს ყველას, რომ ვიპოვოთ ის ადგილები, რომლებიც საუკეთესოდ ავითარებს ჩვენს შემოქმედებას.
