"შვიდი ყოფნის მნიშვნელობა", ალექსანდრე მაკალ სმიტი ასახავს მოთხრობის სიხარულს და მკითხველს შორის კავშირების შექმნის უნარს. იგი გამოხატავს, რომ მხატვრული ლიტერატურის გარშემო გაზიარებული გამოცდილების შედეგად წარმოქმნილი ობლიგაცია წარმოუდგენლად ასრულებს. ეს ცნება ხაზს უსვამს მოთხრობების უნივერსალურ ბუნებას, სადაც მრავალფეროვანი ფონის მკითხველს შეუძლია შეიკრიბონ და ეხებოდეს წარმოდგენილ პერსონაჟებსა და მოთხრობებს.
სმიტის დაკვირვება გამოგონილ პერსონაჟებთან მეგობრობის შესახებ მიგვითითებს, რომ ლიტერატურა გადალახავს გეოგრაფიულ და კულტურულ ბარიერებს, გვთავაზობს საზოგადოების უნიკალურ გრძნობას. მკითხველთა ამ "სასიამოვნო კლუბის" ნაწილი ხაზს უსვამს კოლექტიურ სიამოვნებას და გაგებას, რომ მოთხრობები ხელს უწყობს, აძლიერებს იმ აზრს, რომ ჩვენ ყველანი გაერთიანებულნი ვართ კითხვისა და წარმოსახვითი სამყაროების სიყვარულით.