და წიგნის დახურვაც კი, ხმები არ ჩერდება-არსებობს ეხმიანება და რევერბერაციები, რომლებიც, როგორც ჩანს, გვერდებზე ხვდებიან და არასწორად ტოვებენ რომანს ჩვენს ყურებში.
(And even with the book closed, the voices do not stop--there are echoes and reverberations that seem to leap off the pages and mischievously leave the novel tingling in our ears.)
აზარ ნაფიზი იკვლევს ლიტერატურის ღრმა გავლენას ჩვენს ცხოვრებაზე, განსაკუთრებით რეპრესიულ რეჟიმებზე. კითხვის მოქმედება ხდება წინააღმდეგობის ფორმა და საშუალება, რომ დაუკავშირდეს უფრო ღრმა ჭეშმარიტებას ადამიანის ბუნებისა და საზოგადოების შესახებ. ნაფისის ანარეკლები ასახავს, თუ როგორ ვმართავთ მოთხრობებს, რომლებსაც ჩვენ ვუერთდებით რევერბერატს გვერდების მიღმა, რაც გავლენას ახდენს ჩვენს აზრებსა და ემოციებზე, წიგნის დახურვის შემდეგ დიდი ხნის შემდეგ.
ავტორის მტკიცება, რომ ლიტერატურის ხმები ლაივერი ადასტურებს იმ აზრს, რომ მოთხრობები გააჩნია ხანგრძლივ ძალას, რომელიც გადალახავს დროსა და ადგილს. ისინი ჩვენს გონებაში ეხმიანებიან, აყალიბებენ ჩვენს აღქმას და ინტელექტუალური ცნობისმოყვარეობას იწვევს. ნაფისის მოგონება ხაზს უსვამს ლიტერატურის მნიშვნელობას, როგორც არა მხოლოდ გასართობად, არამედ როგორც ჩვენი ეგზისტენციალური გამოცდილების მნიშვნელოვან ნაწილს, ამდიდრებს ჩვენს და ჩვენს გარშემო არსებულ სამყაროს გაგებას.