გერმანელებს სიტყვები ჰქონდათ ყველაფრისთვის-სიტყვა, რომელიც შეიძლება იყოს ძალიან ფოკუსირებული, ძალიან სპეციფიკური, რადგან ის შეიძლება აშენდეს ზუსტი გარემოებებისათვის. მათ სიტყვაც კი ჰქონდათ, ნათქვამია, რომ შურის შეგრძნება განიცდიდა, როდესაც ადამიანი რესტორანში სხვების მიერ შეკვეთილ გემრიელ კერძებს ხედავს და საკუთარი შეკვეთის შეცვლა ძალიან გვიან არის. , კვება შური, მას
(The Germans had a word for everything-a word that could be very focused, very specific, because it could be constructed for a precise set of circumstances. They even had a word, it was said, for the feeling of envy experienced when one sees the tasty dishes ordered by others in a restaurant and it is too late to change one's own order. , meal envy, she believed that was the word-if it existed at all. ... could well catch on because many are bound to have felt that sort of envy as the waiter carries the dishes of others, gorgeously tantalising, past their own table....)
თხრობა ხაზს უსვამს უნიკალური გერმანული ენის უნარს, მისი ლექსიკის საშუალებით გადმოგცეთ კონკრეტული ემოციები და სიტუაციები. განხილული ერთი დამამშვიდებელი მაგალითია "კვების შური" კონცეფცია, რომელიც იპყრობს ეჭვიანობის განცდას, როდესაც ადამიანი ხედავს სხვების მიერ შეკვეთილ გემრიელ კერძებს და აცნობიერებს, რომ ძალიან გვიან არის საკუთარი არჩევანის შეცვლა. ეს ცნება ბევრ ადამიანთან ერთად რეზონანსდება, რადგან ახლომდებარე ჭურჭლის მიმდებარე ჭურჭლის ყურების სცენარი ჩვეულებრივი გამოცდილებაა, ამგვარი რთული ემოციებით გაჟღენთილი.
ავტორი, ალექსანდრე მაკკალ სმიტი, ხაზს უსვამს, თუ როგორ ამდიდრებს ეს კონკრეტული ენობრივი ენა ადამიანის გაგებას ადამიანის გამოცდილების შესახებ. მოსაზრება, რომ შეიძლება არსებობდეს ფართოდ იგრძნობა ემოციისთვის შესაფერისი ტერმინი, სიღრმის ფენას მატებს თხრობას. ეს მოუწოდებს მკითხველს აისახოს საკუთარი შეტაკებები "კვების შურით" და მსგავსი გრძნობებით, რაც ხელს შეუწყობს კავშირს საჭმლის მიღებასთან ერთად, ხოლო სურთ, რომ სხვა რამის გაკეთება.