მაცდუნებლობის სხვადასხვა ფორმა არსებობს და ის, რასაც სპარსელ მოცეკვავეებში ვუყურებდი, ისეთი უნიკალურია, დახვეწილობისა და სიმსუბუქის ასეთი ნაზავი, ვერ ვპოულობ დასავლურ ექვივალენტს, რომ შევადარო მას. მე მინახავს, რომ ძალიან განსხვავებული ფონის ქალები იღებენ იმავე გამონათქვამს: მათ თვალებში მზიანი, ზარმაცი, ფლირტიანი სახე. . . . ამგვარი მაცდუნებელი არის მოუხერხებელი; ეს
(There are different forms of seduction, and the kind I have witnessed in Persian dancers is so unique, such a mixture of subtlety and brazenness, I cannot find a Western equivalent to compare it to. I have seen women of vastly different backgrounds take on that same expression: a hazy, lazy, flirtatious look in their eyes. . . . This sort of seduction is elusive; it is sinewy and tactile. It twists, twirls, winds and unwinds. Hands curl and uncurl while the waist seems to coil and recoil. . . . It is openly seductive but not surrendering.)
აზარ ნაფისი აღწერს მაცდუნების უნიკალურ ფორმას, რომელიც დაფიქსირდა სპარსელ მოცეკვავეებში, ხასიათდება მისი დახვეწილობისა და გამბედაობის ნაზავით. იგი აღნიშნავს, რომ ალურის ეს განსაკუთრებული გამოხატულება გადალახავს კულტურულ ფონს, რადგან მრავალფეროვანი წარმოშობის ქალები თავიანთ მზერას აჩრდილებენ. ამგვარი მაცდუნებელი უშუალო შედარებას დასავლურ ინტერპრეტაციებთან, რაც ხაზს უსვამს მის გამორჩეულობას.
ამ მაცდუნების არსი არის სითხე და დინამიური, მოიცავს მოძრაობებს, რომლებიც მიმზიდველი და რთული. ნაფისი ასახავს მას, როგორც ჩართულობის აქტიურ ცეკვას, რომელიც აღინიშნება ხელების მოხდენილი ტალღოვანი და უღიმღამოდ და წელის უღიმღამო მოძრაობებით. მიუხედავად იმისა, რომ ღიად მიმზიდველია, მაცდუნებლობის ეს ფორმა ინარჩუნებს დამოუკიდებლობის ჰაერს, მიგვითითებს დამაინტრიგებელი წონასწორობა მოზიდვასა და თვითშეფასებას შორის.