დევიდ მიტჩელის რომანში „ღრუბლოვანი ატლასი“, ციტატა „იმოგზაურე საკმარისად შორს, შენ შეხვდი საკუთარ თავს“ ასახავს მოგზაურობის გარდამქმნელ ძალას, როგორც ფიზიკურ, ასევე ინტროსპექტიულს. ის ვარაუდობს, რომ ძიების და თავგადასავლების საშუალებით ადამიანი აღმოაჩენს მათი იდენტობის უფრო ღრმა ასპექტებს. მოგზაურობა ემსახურება როგორც მეტაფორას საკუთარი თავის აღმოჩენისთვის, რომელიც ასახავს, თუ როგორ აყალიბებს და ავლენს სხვადასხვა გამოცდილება ჩვენს ნამდვილ მეს.
როდესაც პერსონაჟები გადიან წიგნის სხვადასხვა პეიზაჟებსა და ვადებს, ისინი უპირისპირდებიან საკუთარ რწმენას, ძლიერ და სუსტ მხარეებს. ეს ცნება ხაზს უსვამს იმას, რომ განვლილი მანძილი არის არა მხოლოდ გეოგრაფიული საზომი, არამედ ემოციური და სულიერი ექსპედიცია, რომელსაც მივყავართ ღრმა პიროვნულ ზრდამდე და გაგებამდე.