Liefde kan worden gezien als een vorm van waanzin of zelfs ziekte, maar toch betekent het onmiskenbaar het hoogste punt van geluk in het leven van een persoon. Deze complexe emotie overstijgt louter vreugde en duikt diep in de essentie van menselijke ervaring. Het suggereert dat de liefde ongeacht zijn chaotische aard diepgaande vervulling en opgetogenheid brengt.

In het werk van Naguib Mahfouz, "Qashtamar", wordt liefde afgeschilderd als een intens en transformerend element dat individuen kan leiden tot zowel extase als onrust. Deze dualiteit benadrukt de krachtige grip van de liefde op menselijke emoties, ter illustratie van zijn rol als een fundamentele motor van geluk, ondanks de uitdagingen die het kan vormen.