We herkennen allemaal de dood met onze tongen. Wat ons hart betreft, het gooit het in een plek in de tijd.
(We all recognize death with our tongues. As for our hearts, it throws it into a place in time.)
Naguib Mahfouz, in zijn boek "Qashtamar", presenteert een diepgaande reflectie op de aard van de dood en hoe we het erkennen. Het citaat benadrukt dat hoewel we vaak op een oppervlakkige manier over de dood praten, onze diepere emotionele reacties complexer zijn. Onze harten verbinden de dood met specifieke momenten in de tijd en onthullen een gelaagd begrip dat verder gaat dan louter woorden.
Dit inzicht illustreert de dualiteit van menselijke ervaring; We kunnen nonchalant mortaliteit bespreken, maar onze gevoelens associëren het met belangrijke herinneringen en emoties. Het perspectief van Mahfouz nodigt lezers uit om het gewicht van sterfelijkheid te overwegen en hoe het ons leven vormt op diepere, vaak onuitgesproken manieren.
