Ismail Zaki Lamah, de liefde voor religie terwijl je aanbidt pure poëzie Bidden als sadiq, vasten op de leeftijd van zeven Het stopt de perceptie van God niet in een grote vorm, geen beperkingen voor zijn grootheid De leraar vraagt totdat de leraar hem versmalt en beveelt hem te overhandigen en te gehoorzamen
(Ismail Zaki Lamah, the love of religion as you adore pure poetry Praying like Sadiq, fasting at the age of seven It does not stop the perception of God in a great form, not limits to its greatness The teacher asks until the teacher narrows him and orders him to hand over and obey)
Ismail Zaki Lamah belichaamt een diepe toewijding aan religie die verwant is aan een passie voor pure poëzie. Zijn praktijken weerspiegelen een diepgaande en spirituele benadering van geloof, die een verplichting aantonen die omvat bidden als sadiq en vasten vanaf jonge leeftijd, specifiek om zeven jaar. Deze toewijding benadrukt een oprechte perceptie van God die louter routine overstijgt.
Ondanks de beperkingen opgelegd door zijn leraar, die hem onder druk zet om zich te conformeren en zich te onderwerpen, blijft Lamah's connectie met de goddelijke niet -schudden. Deze spanning tussen spiritueel verlangen en externe autoriteit staat centraal in het verhaal in het werk van Naguib Mahfouz 'Qashtamar', het verkennen van de complexiteit van geloof en persoonlijke vrijheid.