Een roman is geen allegorie, zei ik toen de periode op het punt stond te eindigen. Het is de sensuele ervaring van een andere wereld. Als je die wereld niet binnenkomt, houd je adem in met de personages en wordt betrokken bij hun bestemming, je kunt je niet inleven en empathie staat de kern van de roman. Dit is hoe je een roman leest: je inhaleert de ervaring. Dus begin met ademen.
(A novel is not an allegory, I said as the period was about to come to an end. It is the sensual experience of another world. If you don't enter that world, hold your breath with the characters and become involved in their destiny, you won't be able to empathize, and empathy is at the heart of the novel. This is how you read a novel: you inhale the experience. So start breathing.)
In haar memoires benadrukt Azar Nafisi het belang van jezelf onderdompelen in de wereld van een roman om de essentie ervan echt te begrijpen. Ze beweert dat een roman niet alleen als een allegorie moet worden gezien, maar eerder als een levendige zintuiglijke ervaring die de lezer naar een andere realiteit transporteert. Om de diepte en emoties van de personages te begrijpen, moet men volledig in contact komen met het verhaal en zich naast hen voelen, wat een dieper niveau van empathie bevordert die essentieel is voor het waarderen van literatuur.
Nafisi onderstreept dat het lezen van een roman een actieve participatie vereist die verder gaat dan alleen begrip. Door de ervaring in te ademen, verbinden de lezers diepgaand met het zich ontvouwende bestemming van de personages. Deze boeiende benadering van lezen nodigt individuen uit om hun adem in te houden samen met de personages, waardoor een gedeelde reis wordt gecreëerd die het begrip en emotionele resonantie verbetert. Voor Nafisi staat empathie centraal in de leeservaring, en een oprechte betrokkenheid bij het verhaal stelt lezers in staat om de ware schoonheid van literatuur te ontgrendelen.