Een roman is geen allegorie ... het is een sensuele ervaring van een andere wereld. Als je die wereld niet binnenkomt, houd je adem in met de personages en wordt betrokken bij hun bestemming, je kunt je niet inleven en empathie staat de kern van de roman. Dit is hoe je een roman leest; Je inhaleert de ervaring. Dus begin met ademen. Ik wil gewoon dat je dit onthoudt. Dat is alles; klasse afgewezen.
(A novel is not an allegory...it is a sensual experience of another world. If you don't enter that world, hold your breath with the characters and become involved in their destiny, you won't be able to empathize, and empathy is at the heart of the novel. This is how you read a novel; you inhale the experience. So start breathing. I just want you to remember this. That is all; class dismissed.)
In haar memoires benadrukt Azar Nafisi dat het lezen van een roman verder gaat dan het begrip op oppervlakniveau; Het vereist een diepe, meeslepende ervaring. Ze staat erop dat een roman niet alleen een symbolische weergave van ideeën is, maar ook een middel om volledig een andere wereld binnen te gaan, waardoor lezers in staat kunnen worden verbonden met personages en hun reizen. Empathie komt naar voren als een cruciaal element, omdat het een echte verbinding met het verhaal en de betrokken emoties bevordert.
Nafisi moedigt lezers aan om volledig met het verhaal om te gaan en dringt er bij hen op aan de ervaring in te ademen om de complexiteit en nuances erin echt te waarderen. Dit vermogen om in te leven, verbetert de leeservaring, waardoor het verrijker en diepgaand wordt. Dergelijke inzichten benadrukken niet alleen het leesproces, maar ook de verantwoordelijkheden van lezers om zich volledig in literatuur onder te dompelen.