Er is tenslotte twee nodig om een relatie te creëren, en wanneer je de helft van de bevolking onzichtbaar maakt, lijdt de andere helft ook.
(After all, it takes two to create a relationship, and when you make half the population invisible, the other half suffers as well.)
In haar memoires, "Lolita in Teheran," benadrukt Azar Nafisi de onderlinge verbondenheid van relaties en de gevolgen van maatschappelijke onzichtbaarheid. Ze beweert dat wanneer een aanzienlijk deel van de bevolking, met name vrouwen, tot zwijgen wordt gebracht of gemarginaliseerd, dit iedereen in de gemeenschap negatief beïnvloedt. Dit benadrukt de essentiële rol van inclusiviteit bij het bevorderen van gezonde relaties en maatschappelijke vooruitgang.
Het citaat van Nafisi dient als een aangrijpende herinnering dat relaties niet kunnen gedijen in omgevingen waar bepaalde stemmen worden onderdrukt. Het welzijn van één groep is inherent gekoppeld aan het welzijn van iedereen, wat de noodzaak onderstreept om elk individu te erkennen en te waarderen. Door dit te doen, kan een rechtvaardiger en harmonieuze samenleving ontstaan, ten voordele van al haar leden.