In catch-22 door Joseph Heller, reflecteert de verteller over het emotionele gewicht dat de sterren aan de mannen brengen tijdens hun nachthorloges. De schoonheid van de nachtelijke hemel contrasteert scherp met de harde realiteit van oorlog, en roept gevoelens van verdriet en verlangen aan. De sterren symboliseren hoop en dromen die buiten bereik lijken, waardoor het gevoel van wanhoop onder de soldaten wordt verhoogd.

Deze aangrijpende observatie omvat de strijd waarmee de personages worden geconfronteerd, die gevangen zitten in een paradoxaal systeem waardoor ze zich machteloos voelen. De beelden van de nachtelijke hemel dient als een herinnering aan hun verloren onschuld en de nutteloosheid van hun situatie, waardoor de thema's van absurditeit en de ontmenselijke effecten van oorlog verder worden benadrukt.