In haar boek "Animal, Vegetable, Miracle" reflecteert Barbara Kingsolver op T.S. Eliot's observatie dat "april de wreedste maand is", wat suggereert dat de lente vaak onrealistische verwachtingen en emotionele onrust brengt. Ze interpreteert dit als een herinnering dat het overvloedige leven van de lente kan leiden tot teleurstelling, omdat de beloften van vernieuwing mogelijk niet worden vervuld en kan leiden tot hartzeer.

Ondanks deze erkenning omarmt Kingsolver echter de komst van de lente van harte. Ze gelooft dat de vreugde en vitaliteit van het seizoen opwegen tegen het potentieel voor teleurstelling. Elk jaar verwelkomt ze gretig de overgang naar de lente, het vinden van geluk en gezond verstand in het proces en bevestigt een diepe band met de natuurlijke wereld ondanks de inherente risico's van emotionele kwetsbaarheid.